သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႏွင့္ ေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ ေနရာမ်ား

Forever ( ထာ၀ရ )
စံပယ္ျဖဴတာ နဂိုရ္က
ပုလဲျဖဴတာ  သဘာ၀
အားလံုးကို သတိရေနမွာ ထာ၀ရ

သူငယ္ခ်င္းမ်ား ႏွင့္ အမွတ္တရ

အားလံုးကို အျမဲလို ခင္လွ်က္..........

အခ်စ္သခင္

ပညာသင္စဥ္ ႏွလံုးသားပလႅင္ အခ်စ္သခင္ နန္းမတင္ႏွင့္တဲ့...........

အက်င့္ဆိုးေတြ ျပင္ရေအာင္

စည္သူ(သံလြင္)

 

“ငယ္သူဟာ နည္းလမ္းမွားကာ အႀကီးအကဲမ်ားကို မရုိေသတယ္။ ရြယ္တူရင္ အသင္းအပင္းဖြဲ႔ေႏွာင္ အခ်င္းခ်င္းတည့္ေအာင္ မေပါင္းၾကတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ ေနာက္တစ္ထစ္မွတ္ကြယ္ ေကာက္က်စ္တတ္တဲ့ ၀ါႆနာရယ္။ ဂုဏ္ပါ၀ါ မုိးေလာက္မကရင္ ကိုယ့္ေအာက္ကလူ ႏွိပ္စက္တယ္။ သူလုပ္ေတာ့ အရာရာ မတြင္က်ယ္ အမ်ားတကာလုပ္ေတာ့ ရႈပ္ဖို႔ ႀကံတတ္တယ္။ အာက်ယ္တာေတြရယ္။ စည္ပင္တုိးေစ အမ်ဳိးမတိန္ဖြယ္ ဒီအက်င့္ဆုိးေတြ ခ်ဳိးႏွိမ္ကာ ေဖ်ာက္ကြယ္” ဆုိတဲ့ အက်င့္ဆုိးသီခ်င္းကို ျပန္နားေထာင္မိသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္တြင္ ေတြးစရာမ်ားစြာ ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ယခင္က ဒီလိုသီခ်င္းမ်ားျဖင့္ ျမန္မာလူထုတစ္ရပ္လံုး၏ ပ်က္ျပားေနေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ားကို ျပန္လည္ တည့္မတ္လာရန္ ႀကဳိးစားစြမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကဖူးေသာ္လည္း ယခုအခါ ဤကဲ့သို႔ သီခ်င္းမ်ဳိးမ်ား နားမေထာင္ရသည္မွာ အေတာ္ပင္ ၾကာေပၿပီ။ ယခုေခတ္သီခ်င္းမ်ားတြင္ အခ်င္းခ်င္းေစာင္းေျမာင္း ပုတ္ခတ္၍ ဖြဲ႔သီထားၾကေသာ သီခ်င္းတခ်ဳိ႕ကိုသာ နားဆင္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ အႏုပညာသမားမ်ား၏ အခန္းက႑သည္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးသက္သက္သာမဟုတ္ အသိပညာေပးေရး၊ လူမႈေရးမ်ားအတြက္ပါ လုပ္ေဆာင္သင့္ၾကေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္ျမင္သမွ် ေတြ႔သမွ်ကို ရဲရဲႀကီး ခ်ေရးခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ ရွိၾကမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤစာသည္ စာဖတ္သူပရိသတ္ကို အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစလိုေသာ စိတ္ဆႏၵကား အလ်ဥ္းမရွိေၾကာင္း ဤေဆာင္းပါး၏ နိဒါန္းတြင္ထည့္ေရးလိုက္ပါသည္။

ပ်င္းတာလား၊ ေရာင့္ရဲတာလား။      ။ဟိုတေလာက အိမ္တြင္ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းကပ္၍ တရားနာၾကရေသာအခါ ဘုန္းႀကီးမိန္႔ေတာ္မူေသာ တရားသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စဥ္းစားစရာမ်ား ေတာ္ေတာ္ရလုိက္သည္ဟု ေျပာႏုိင္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ ဘုန္းဘုန္းမိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ “တကာႀကီးတို႔အေနနဲ႔ ပ်င္းတာနဲ႔ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတာကို ခြဲျခားၿပီး သိၾကပါ၊ ကိုယ္ရသင့္သေလာက္မွ မရဘူးဆိုရင္ ရေအာင္ ႀကဳိးစားၾကရပါမယ္၊ အဲဒီလို မႀကဳိးစားခ်င္ပဲ ရသမွ်နဲ႔ ေရာင့္ရဲေနတယ္ဆိုတာဟာ ေအာင္ျမင္ရာ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း ၃၈ျဖာ မဂၤလာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒါဟာ ပ်င္းတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ တကာႀကီးတို႔ မပ်င္းၾကပါနဲ႔” လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ဖူးသည္။ ထုိတရားေတာ္ကို ဘုန္းဘုန္းက ပုထုဇဥ္လူသားေတြအတြက္ ပ်င္းရိမေနေစခ်င္လို႔ ေဟာသြားျခင္းျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္၍ ေတြးေတာၾကည့္မိေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္ ရသင့္ရထုိက္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ား၊ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား တကယ္ေရာ ရေနၾကရဲ႕လား။ မရၾကေသးလွ်င္ေရာ . . . ဘယ္လိုပံု ဘယ္လိုနည္းျဖင့္ လိုခ်င္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ကို ေရာက္ရွိေအာင္ သြားၾကမည္နည္းဆုိတာကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္စဥ္းစားမိေသာ္လည္း တကယ့္လက္ရွိအေျခအေနမွာ ႀကဳိးစားျခင္း အလ်ဥ္းမရွိပဲ ေၾသာ္  . . . ကံပါပဲေလ။ ေၾသာ္ ကံကိုက ဆုိးပါတယ္။ ရသမွ်ေလးနဲ႔ပဲ ေရာင့္ရဲေနလုိက္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ေအးခ်မ္းတယ္လို႔ ထင္မိၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေအးခ်မ္းေနပါဘူး။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ရသမွ်ႏွင့္ ေလာက္ငပါ့မလား။ အုိးပိုင္အိမ္ပိုင္မရွိသူမ်ားအေနႏွင့္လည္း ဘယ္လိုေနထုိင္ရပါ့မလဲ။ မွတ္ပံုတင္ေလွ်ာက္ရန္ျဖစ္ျဖစ္ ပက္ပိုစ့္ေလွ်ာက္ရန္ျဖစ္ျဖစ္ သြားေသာအခါတြင္လည္း အဆင္ေရာေျပပါ့မလား၊ ငါ့ကို ရစ္မ်ားေနမလား အစရွိသျဖင့္ စုိးရိမ္ေတြးေတာ ပူပန္ေနၾကသည္သာျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအေနျဖင့္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းမဟုတ္ေသာ ပ်င္းရိျခင္းမ်ားမွ အျမန္ဆံုး လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေစခ်င္လွသည္။

ဒီမုိကေရစီအတြက္ စည္းကမ္း။      ။ Globalizationေခတ္ႀကီး မတုိင္မွီကပင္ လြန္ခဲ့ေသာရာစုႏွစ္မ်ားကပင္ ဒီမုိကေရစီဆုိေသာ ေ၀ါဟာရမွာ အေတာ္ေခတ္စားလာခဲ့ပါသည္။ ဒီမုိကေရစီသည္ ဒီမုိကရက္တီးယား ဆုိေသာ ဂရိဘာသာစကားမွ ဆင္းသက္လာျခင္းျဖစ္ၿပီး အဓိပၸါယ္မွာ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားခ်မွတ္ထားေသာ နည္းလမ္း (Rule of the people) ျဖစ္သည္ဟု ဖတ္မွတ္ဖူးေလသည္။ ထုိ႔ထက္ကို ပိုၿပီး အေသးစိတ္ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ တုိင္းျပည္၏ကံၾကမၼာကို တုိင္းသူျပည္သားမ်ား၏ စိတ္ႀကဳိက္ ျပဳျပင္ေဆာင္ရြက္ၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး အခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံမ်ားက တုိင္းသူျပည္သားမ်ား၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို တုိက္ရုိက္မဲခြဲဆံုးျဖတ္ၾကၿပီး အခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံမ်ားကေတာ့ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား မဲခြဲဆံုးျဖတ္၍ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ အစိုးရ၏ ႀကဳိးပမ္းခ်က္အေပၚ မူတည္ေလသည္။ အေျခခံအခ်က္မွာေတာ့ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီေခတ္ႀကီးတြင္ ႏုိင္ငံသားတစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ စည္းကမ္း၊ အက်င့္စာရိတၱမွာ အေရးႀကီးလွသည္။ စည္းကမ္းမရွိ၊ အက်င့္စာရိတၱမေကာင္းေသာ ႏုိင္ငံသားမ်ား၏ ႏုိင္ငံသည္လည္း စည္းကမ္းရွိသည့္ ႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္လာမည္ မဟုတ္ေပ။  ဥပမာတစ္ခုေပးရလွ်င္ ဖြံ႕ၿဖဳိးၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ စည္းကမ္းတက် တန္းစီစနစ္ကို က်င့္သံုးေနၾကေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံကဲ့သို႔ ဖြံ႔ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားသာ တန္းစီစနစ္ကို က်င့္သံုးႏုိင္ၾကေပသည္။ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ စည္းကမ္းတက် တန္းစီ၊ လမ္းေဘး၀ဲယာ အေပါ့အပါးမသြားျခင္း၊ အမႈိက္ကို စည္းကမ္းတက် ပစ္ျခင္းမ်ားသည္ ႏုိင္ငံသားတုိင္း၏ အနည္းဆံုး လုပ္ေဆာင္ရမည့္ တာ၀န္မ်ားျဖစ္ေတာ့သည္။

တရုတ္လို ရွာ၊ ကုလားလို စု။       ။ “တရုတ္ တရုတ္ အစားပုပ္၊ ကုလား ကုလား ၀က္ေခ်းစား၊ ျမန္မာ ျမန္မာ လူလိမၼာ” ငယ္ငယ္တုန္းက ေနာက္ေျပာင္ရြတ္ဆုိခဲ့ဖူးေသာ စာေၾကာင္းေလးေတြ ေျပးသတိရမိသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထဲမွ တရုတ္၊ကုလားလူမ်ဳိးမ်ားပါလွ်င္ အဲလိုရြတ္ဆို၍ ေနာက္ေျပာင္ခဲ့ဖူးသည္။ ၿပီးေတာ့ ရွိေသးသည္။ တရုတ္ဆို ဘိန္းစား၊ ကုလားဆို ေနာက္ေဖးႀကံဳးကုလား စသည္ျဖင့္ မခံခ်ိမခံသာ စေနာက္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကမၻာစီးပြားေရးအတုိးတက္ဆံုးႏုိင္ငံမ်ားမွာ ထုိတရုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယက ထိပ္ဆံုးက ပါေနၿပီျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ CIA မွ ေကာက္ခံထားေသာ စစ္တမ္းမ်ားအရ ကမၻာေပၚရွိ GDP အမ်ားဆံုးႏုိင္ငံမ်ားတြင္ တရုတ္က နံပါတ္ ၃ ႏွင့္ အိႏၵိယက နံပါတ္ ၅ ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာကေတာ့ အီသီယိုးပီးယားႏုိင္ငံ၏ေအာက္ နံပါတ္ ၈၅ ေနရာတြင္ ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ တရုတ္ႏုိင္ငံက ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ထုတ္လုပ္ေနသည့္အခ်ိန္၌ ကမၻာေပၚတြင္ အာဖကန္နစၥတန္ၿပီးလွ်င္ ဘိန္းထုတ္လုပ္မႈအမ်ားဆံုးႏုိင္ငံမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ျမန္မာႏုိင္ငံပင္ျဖစ္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူႀကီးသူမမ်ားကေျပာေသာ ေနာက္ထပ္ စကားေလးတစ္ခြန္း ရွိေသးသည္။ “တရုတ္လိုရွာ၊ ကုလားလို စု၊ ျမန္မာလို မျဖဳန္းႏွင့္” ဟူ၍ ပင္။

၂ ေယာက္ရွိရင္ ၃စုကြဲ။      ။ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္း ကြဲၾကၿပဲၾကၿပီဆိုလွ်င္ ျမန္မာေတြဟာ ၂ေယာက္ရွိလွ်င္ ၃စုကြဲတယ္ရယ္လို႔ စကားတစ္ခြန္းကို အၿမဲေျပာၾကပါသည္။ ဟိုတေလာကပဲ ဟိုးေလးတေက်ာ္နာမည္ႀကီးခဲ့ေသာ ကိုဇာဂနာဦးစီးတည္ေထာင္ခဲ့သည့္ သီးေလးသီးအၿငိမ့္အဖြဲ႔ကို လူတုိင္းသိၾကမည္ထင္ပါသည္။ အလြန္ခ်စ္ခင္ၾကပါသည္ဆိုသည့္ ထုိအဖြဲ႔သည္ပင္ ကဲြခဲ့ပါသည္။ ထုိအဖြဲ႔ကြဲျခင္းအေၾကာင္းကို “သီးေလးသီး အဖြဲ႔လား။ သူတို႔ ႏွစ္ဖြဲ႔ကြဲတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔က လူခုႏွစ္ေယာက္ရွိလွ်င္ အဖြဲ႔က ၈ဖြဲ႔ေလာက္ ျဖစ္ေနတာပါ” ဟု သူတို႔ကိုယ္တုိင္ပ်က္ေသာ ပ်က္လံုးတြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါသည္။ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ပဲ ၾကည့္ပါ။ ဖြဲ႔စည္းထားလုိက္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာ ထုနဲ႔ေထး။ အားလံုးက ပန္းတုိင္တစ္ခုတည္းကိုပဲ သြားေနတာပါ၊ ဘယ္ဖက္က သြားသြား၊ ညာဖက္က သြားသြား ေနာက္ဆံုးပန္းတုိင္ကို အတူတကြေရာက္ၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္သည္ဟု တခ်ဳိ႕က ေျပာၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဤသို႔မထင္ပါ။ ပန္းတုိင္ကိုလွမ္းမကိုင္ႏုိင္ေအာင္ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ေႏွာက္ယွက္ေနေသာသူမ်ား ရွိသည္ဆိုပါစို႔၊ ထုိေႏွာက္ယွက္သူမ်ားမွာ တစုတစည္းတည္းျဖစ္ေနၿပီး ႀကဳိးစားသူမ်ားမွာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ႏွင့္ျဖစ္ေနပါက မည္သို႔မွ ေအာင္ႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။

ကုန္ေစ်းႏႈန္း ႏွင့္ ဘီယာဆုိင္။      ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ တက္လုိက္တာ၊ ေစ်းေတြက ေခါင္ခုိက္ေနတာပဲ ဆုိၿပီး ညည္းတြားသံေတြ ဟိုနားဒီနားတြင္ မၾကာခဏ ၾကားေနရပါသည္။ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႀကီးကလည္း ႀကီးသထက္ႀကီးထြားလို႔ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ အသံုးျပဳတယ္လို႔ မၾကားဖူးေသာ သၾကားလံုးကို ေငြအေၾကြအျဖစ္ သံုးစြဲေနၾကသည္။ စီးပြားေရး အဆင္မေျပၾကေပမယ့္ ႏုိက္ကလပ္၊ အႏွိပ္ခန္း၊ ကာရာအုိေက၊ စင္တင္ေတးဂီတ၊ ဘီယာဆုိင္ေတြ မႈိလိုေပါက္လာတာကိုေတာ့ မ်က္၀ါးထင္ထင္ပင္ ျမင္ေတြ႔ေနရ၏။ ပိုက္ဆံရွိသူကလည္း ရွိသလို သံုးျဖဳန္း၊ ၿပီးရင္ မရွိဘူး၊ လုပ္စားကိုင္စားရတာ မလြယ္ဘူးလို႔ ညည္းတြားသလို ပိုက္ဆံမရွိသူကလည္း ပိုက္ဆံကေလးရွိလာလွ်င္ သံုးျဖဳန္းလို႔ မြဲလာတဲ့အခါ ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုး အားကိုးလုိက္ ႏွစ္လံုးေပါက္လာလွ်င္ သံုးျဖဳန္းလုိက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဲလိုလူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရွိေနသလဲဆိုတာ စီးပြားျဖစ္ေနတဲ့၊ တုိးပြားလာေနတဲ့ ထုိစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားက သက္ေသျပေနပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက မိန္႔ခြန္းတစ္ခုတြင္ ျမန္မာေတြ မျဖဳန္းတီးၾကဘဲ ေခၽြတာၾကဖို႔ တတ္ႏုိင္သေလာက္ မိမိၿခံ၀န္းအတြင္းတြင္ စိုက္ပ်ဳိးစားေသာက္ၾကဖို႔ ေျပာခဲ့ဖူးေလသည္။

အဓိကနဲ႔ သာမည။      ။ တီဗီြၾကည့္၍ သတင္းမ်ားဖတ္ေသာအခါ တကၠသိုလ္၊ေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္သည္မ်ားကို အၿမဲတမ္းေတြ႔ေနရပါသည္။ ထုိကဲ့သို႔ေက်ာင္းမ်ားသည္ ဖြင့္သည္ဟု အျပသေဘာသာလုပ္ထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ တကယ္တမ္းအရည္အေသြးရွိေသာ ေက်ာင္းေကာင္းမ်ားျဖစ္ရန္ ပိုအေရးႀကီးပါသည္။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသုိလ္ရယ္လို႔ နာမည္သာရွိၿပီး ကြန္ပ်ဴတာခန္းေလး တစ္ခန္းႏွစ္ခန္း ရွိရုံ၊ ကြန္ပ်ဴတာရွိေသာ္လည္း ဖြင့္ရန္ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိလွ်င္လည္း ဘယ္လိုမွ အရည္အေသြးရွိေသာ တကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခု မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ အေဆာက္အဦး ေက်ာင္းေဆာင္မ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ားသာရွိၿပီး အရည္အေသြးရွိေသာ သင္ရုိးညႊန္းတမ္း၊ ေတာ္ေသာ၊တတ္ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမ၊ အဆင့္မွီေသာ သင္ၾကားနည္းမ်ား မရွိေသာ ေက်ာင္းမ်ားသည္ ဟန္သာရွိ၍ အဆံမရွိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံအတြက္အားထားရေသာ အရည္အေသြးျပည့္မွီသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ဟိုတေလာကပဲ ျမန္မာႏုိင္ငံအလံေျပာင္းသည့္အတြက္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါေသးသည္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း အရင္အလံပဲ ႀကဳိက္တယ္၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း အရင္အလံက မဆလအလံျဖစ္လို႔ မႀကဳိက္ဘူး၊ စသျဖင့္ အျငင္းပြားမႈမ်ားကိုပါ ဖတ္လုိက္ရပါေသးသည္။ တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏အလံသည္ အဓိပၸါယ္ရွိရန္ အလြန္လိုအပ္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏ တုိးတက္မႈ၊ အဆင့္အတန္းျပည့္မွီမႈ၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈ၊ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ ဘာမွမဟုတ္ေသာ အရာေလး တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လုိအပ္ေသာ အဓိကႏွင့္ သာမညကို ခြဲျခားသိေစခ်င္လွပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာမ်ားတြင္ ျပဳျပင္ရမည့္ ျပဳျပင္သင့္သည့္ အခ်က္မ်ား မ်ားျပားစြာ ရွိေနပါေသးသည္။ တခ်ဳိ႕လူမ်ား၊ အျခားႏုိင္ငံမ်ားက “ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားသည္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ မထုိက္တန္”ဟု ေျပာသည္ကို ၾကားရသည့္အခါ တမ်ဳိးသားလံုးအတြက္ အလြန္႔အလြန္ နာလွပါသည္။ လူကို ထိလွ်င္ ခံႏုိင္ေသးေသာ္လည္း လူမ်ဳိးကို ထိလွ်င္ နည္းနည္းမွ မခံခ်င္လွပါ။ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္လာရန္ အလြန္႔အလြန္ ခက္ခဲလွပါသည္။ ရလာခဲ့ၿပီးလွ်င္လည္း ထုိရရွိလာေသာ ဒီမုိကေရစီကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းရန္မွာ ပိုမုိၿပီး ခက္ခဲပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ မရေသးေသာ ဒီမိုကေရစီအတြက္သာမက ရခဲ့ၿပီးလွ်င္ ထိန္းသိမ္းရမည္ျဖစ္ေသာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ဓါတ္မ်ားကို ျပဳျပင္ၾကရပါမည္။ စာရိတၳမ်ား ေကာင္းေအာင္ ႀကဳိးစားၾကရပါမည္။ ထုိ႔အတူ အက်င့္ဆုိးမ်ားကိုလည္း အခုကတည္းက ျပင္ေစခ်င္လွပါေတာ့သည္။

စည္သူ(သံလြင္)